Parzenie kawy

Wynalazł kobiecie Pan Bóg dla zabawy

Automat kawowy, nie duży, nie mały

Tak by mogła spożyć napój iście boski

Choć zrodził on zaraz coraz insze troski

Jak wyjąć? Jak włożyć? I zalać do pełna?

Nawet z instrukcji pociecha daremna

Gdy zamiast Mokate zaparzy się lura

Waćpanna wypije, ciekaw tylko która?

Nieraz się uda dojść do drugiej bazy

Wtedy się krowa odezwać odważy

Że mleka nie ma i z picia dzisiaj nici

A z pojemnika zaś woda nie leci

Ino więc biegną, napełnić po brzegi

Lecz gdy już panna z powrotem doleci

To się skropliny odezwą w potrzebie

Kiedy będzie kawa? – tego sam Bóg nie wie