Impotencja

Od samego rana ktoś dobija się na mój numer. No ile można, pytam. Skoro trzy razy nie odebrałem, nie odbiorę też za czwartym. A jednak, podnoszę słuch… tzn. wciskam słuchawkę, przecież mam komórkę. Zieloną. Czerwona jest do czegoś innego. Chyba. Nigdy z niej jeszcze nie korzystałem. Znajomy głos. Lekko poirytowany. Słucham cierpliwie i uważnie. Właściwie dochodzi do mnie tylko jedno słowo – „impotencja, impotencja, impotencja”. Patrzę w lustro, tak machinalnie. No nie wiem, może i racja.

Ja tak można? – wrzeszczy mój mączany przyjaciel. Wchodzę co godzinę na Internet, a tam nic. Pusto. Żadnego posta. Kryzys wieku średniego, czy jak? Miały być miliony na koncie, sława, imprezy. A ty co? Śpisz? – kończy swoją tyradę.

Wstaję z łóżka, prostuję koszulę, jeszcze jedno spojrzenie w kierunku lustra.

Mógł od razu mówić, że chodzi o impotencje twórczą, bo już zacząłem się martwić. Ale ja ciągle nad tym pracuję. Nie nad impotencją, nad pisaniem rzecz jasna.  

Mam już nawet okładkę dla książki. Teraz czas na wnętrze.